Ο Στρατηγός Ηλίας Παππάς, ανήκει σε εκείνο το συνεχώς μειούμενο σύνολο ανθρώπων, των Ελλήνων Αξιωματικών που έχουν πολεμήσει.
Ανήκει σε ένα ακόμη μειούμενο σύνολο, των ανθρώπων με ποιότητα, μόρφωση και αντικειμενική άποψη. Μας δέχτηκε στο σπίτι του όπου συζητήσαμε, ανεπιτήδευτα και ουσιαστικά.
Είχα πολύ καιρό να δω άνθρωπο σίγουρο για τον εαυτό του, με τόσο καθαρή ματιά και πεντακάθαρη συνείδηση.
----
Στρατηγέ, ευχαριστούμε πολύ για την τιμή που κάνετε, στο ιστολόγιό μας το «Ταμπούρι» να μεταφέρετε μερικά ψήγματα της εμπειρίας σας.
Η αρχική μας σκέψη για αυτή την επικοινωνία, ήταν να προσπαθήσουμε να δούμε την σημερινή πραγματικότητα με τα μάτια ενός ανθρώπου που έχει κυριολεκτικά πολεμήσει τους εχθρούς της Πατρίδος.
ΕΡ: Πείτε μας παρακαλώ. Ένα νέο παιδί που μεγαλώνει στο ορεινό χωριό Λάκκα Σουλίου και σε ηλικία εφηβική βρίσκεται στις τάξεις της ΕΟΕΑ του Ναπολέοντα Ζέρβα, τι διαφορές έχει με έναν έφηβο 17άρη του σήμερα;
ΑΠ: Τώρα στα γεράματα, μάθε γέρο γράμματα. Αυτή η παροιμία ισχύει και για την παρούσα συνέντευξη που είναι η πρώτη που δίνω στη ζωή μου. Γηράσκω λοιπόν αεί διδασκόμενος. Και τώρα έρχομαι στην ερώτησή σας.
Όπως είναι γνωστό το φυσικό περιβάλλον (χωριό ή πόλις) το οικογενειακό που είναι και το κυριότερο, το σχολείο, η Εκκλησία και άλλοι παράγοντες, διαμορφώνουν το παιδί.
